Disney Strategie
De Disney-werkvorm is een heel nuttig NLP-model. In dit artikel leer je de stappen en vragen voor het uitvoeren van de Disney-strategie. Hiermee heb je een uitstekende methode die als ingang dient voor jouw brainstorm- of intervisiesessie.
Hoe ontstond de Disney-strategie?
Walt Disney had een talent: hij kon zijn innovatieve creativiteit combineren met een succesvol zakelijk inzicht. Robert Dilts heeft in ‘Strategies of Genius, Volume I’ de procedure en denkprocessen van Walt Disney gemodelleerd waarmee hij vanuit de creatie van een animatiefiguur tot de creatie van een film kon komen.
Walt Disney gebruikte hiervoor drie ‘alter ego’s’, die hij ook echt werd. Hij had zelfs verschillende ruimten voor ieder alter ego. Zijn medewerkers wisten nooit of Disney als de dromer, realist of criticus in een meeting zou verschijnen.
De 3 ‘fasen’ van het Disney-model
Iedereen heeft alle drie de ‘delen’/fasen van het Disney-model in zich en we hebben ze zelfs alle drie nodig
(afbeelding)
De dromer
De dromer heeft een enorme hoeveelheid creativiteit, waarmee nieuwe ideeën en doelen gevormd kunnen worden. Disney visualiseert in deze fase en geeft zijn fantasie alle vrijheid. De dromer is dus veel geassocieerd, zit in de visuele constructie en maakt alles heel groot.
De realist
Als realist kon Disney zijn fantasie transformeren tot concrete expressies: het kon verwezenlijkt worden. Disney maakte nu van zijn creatie ene tastbare vorm. De realist is ook geassocieerd en voelt vooral (K). Hij stelt de volgende vragen: wat heb ik al in gang gezet? Wat kan ik nog in gang zetten? Wat heb ik nodig? Waar word ik blij van? Wie kan mij helpen? Wat voor zintuigen kunnen mij enthousiast maken?
De criticus
Als criticus kon Disney zijn creatie (samen met anderen) bekritiseren en vervolmaken. Zo kwam er meer diepgang in het product. De criticus is gedissocieerd, of in ieder geval minder geassocieerd (Ad). Hij is scherp om te behoeden dat er iets fout kan gaan, dus hij stelt kritische vragen: waardoor gaat het niet lukken? Welke obstakels zijn er nog meer? En welke nog meer?
- Houd je de realist erbuiten? Dan blijft de droom in het hoofd van de dromer, waardoor het nooit verwezenlijkt kan worden. Hoeveel mensen ken jij die met prachtige plannen rondlopen en deze nooit verwezenlijken? De criticus en de dromer zouden, als de realist er niet zou zijn geweest, constant vast komen te zitten in polariserend conflict. Er is dan alleen maar kritiek op de droom zonder actie en verwezenlijking.
- Zonder criticus zal er niet de garantie van een hoge kwaliteitsstandaard kunnen zijn. Dan wordt er zomaar wat geproduceerd, zonder kritiek, en kan het niet van een gedissocieerde positie beoordeeld worden.
- Zonder dromer is er überhaupt niks om te realiseren, noch te bekritiseren.
Waarom zou je de Disney-strategie gebruiken?
Kun je de dromer, de realist en de criticus congruent maken / alignen? Dan zal dat tot excellentie gaan leiden, doordat delen samenwerken om een gezamenlijk doel te bereiken!
